Chappie (2015) Reż. Neill Blomkamp
Deon ( Dev Patel) pracuje w firmie, która dla policji konstruuje roboty. Całymi nocami siedzi nad swoim ambitnym projektem, mianowicie nad stworzeniem sztucznej inteligencji. Kiedy w końcu udaje mu się stworzyć odpowiedni prototyp, a także zdobyć robota, niespodziewanie zostaje porwany przez trójkę gangsterów. Robot zostaje jednak stworzony i nadają mu imię „Chappie”. Bohaterów czeka wiele przygód, takich jak nauka robota zła i dobra, a także wykorzystanie go do przestępstw, ale jak się później okaże, bardzo są ze sobą zżyci(zarówno gangsterzy z robotem, jak i robot ze swoim stwórcą) do tego stopnia, że w pewnym momencie jedno oddaje życie za drugie. Kto, tego oczywiście Wam nie zdradzę, aby się tego dowiedzieć sami oglądnijcie ten film.
O filmie można powiedzieć, że to gatunek familijny. W długi wieczór, kiedy rodzina zasiada przed ekran, na pewno nie będzie się nudzić. Przede wszystkim wciąga niesamowita przyjaźń i oddanie robota względem jednej osoby.
Sztuczna inteligencja, jak wiadomo było już wiele takich filmów, lecz większość kończyła się niestety nieszczęśliwie. Ten film oczywiście również można interpretować na dwa sposoby. Dobrze jest mieć robota, który jest naszym przyjacielem i ma prawie wszystkie cechy ludzkie, wiemy że nigdy nas nie zawiedzie. Z drugiej jednak strony, czy to aby na pewno dobry pomysł oddać świat pod panowanie robotów? W końcu przecież mogą zechcieć stworzyć się więcej i więcej. W filmie jest podobny wątek, lecz usprawiedliwiony przyjaźnią. Otóż robot, który kocha do tego stopnia, że gdy jego najlepszy przyjaciel ginie, ten zrobi wszystko, aby go wskrzesić, choćby jako drugiego robota. Można w tym momencie postawić sobie pytanie: Co jeśli roboty nadal będą zaprzyjaźniać się ze śmiertelnymi ludźmi? Czy po ich śmierci wszyscy zamienimy się w sztuczną inteligencję?
Moja ocena: 8/10
