Dr Renee Engeln – „Obsesja piękna” – Wyd. Buchmann

Potocznie mówi się, że ”każdy jest piękny na swój sposób”, lecz największy problem mają z tym kobiety: często rozmawiają o fizycznych niedoskonałościach, zwierzają się, że przybyło im kilogramów lub pojawiły się nowe zmarszczki.

My kobiety o ile dłużej od kolegów z pracy przygotowujemy się rano do wyjścia?

Nie możemy patrzeć na wiotczejącą skórę na szyi.

Wszak nie przebieramy się, aby pozować przed lustrem, jak robią to małe dziewczynki, ale niestety nosimy to lustro w sobie i nie przestajemy się w nim przeglądać. Autorka książki od wielu lat bada zmagania kobiet z ideałami piękna i stanowczo stwierdza, że dziewczynki i kobiety, które źle się czują we własnym ciele nie stanowią nielicznej subkultury czy próżnej mniejszości.

Nie da się mówić o obsesji piękna nie wspominając o roli płci. Autorka jako przykład podaje skandal, jaki wywołało dziecięce body sprzedawane w sklepie Uniwersytetu Nowojorskiego.

Fioletowe ubranko dla dziewczynek miało napis: ”Nie cierpię swoich ud”, zaś napis na przeznaczonym dla chłopców niebiesko-żółtym stroju z peleryną głosił: ”Jestem super”-czy to w porządku?

Tylko w tej książce odkryjesz całą prawdę o obsesji piękna. Przekonasz się jak kultura krzywdzi dziewczynki i kobiety.

Z punktu widzenia kobiet ideał piękna stał się w ostatnich latach bardzo zróżnicowany, jeśli chodzi o rozmiar biustu, wzrost czy kolor włosów. Niezmiennie zaś pozostało jedno: szczupła sylwetka. Nawet kobiety, które podaje się jako przykład obfitszych kształtów, maja zwykle płaskie brzuchy i trudno dopatrzeć się u nich cellulitu.

Odejście od smukłego ideału jest często traktowane wrogo i wyśmiewane. Z drugiej zaś strony trzeba przyznać, że kobiety niezadowolone ze swojej figury zaczynają się objadać, a niektóre wręcz  postanawiają na pewien czas w ogóle  jeść, lub wybierają jeszcze bardziej ekstremalny  charakter: brać środki przeczyszczające.

Ideał kobiecego piękna jest obecnie bardzo „wyśrubowany”: idealna kobieta jest bardzo szczupła i długonoga. Posiada przy tym duży biust i krągłe pośladki bez grama cellulitu, a do tego ich niska waga powoduje, że wyglądają wręcz jak anorektyczki.

Czy chcemy takiego wyglądu kobiet?

Autorka napisała tę książkę po to, żeby posłużyła jako drogowskaz dotyczący kobiet i ich piękna.

Współczesne kobiety zasługują na szczerą i bezwzględną ocenę roli, jaką piękno odgrywa w ich życiu oraz oparte na naukowych dowodach wskazówki, jak najskuteczniej opierać się kulturze owładniętej obsesją piękna.

Zachęcam do lektury.