Eve Ainsworth – „Krzywda. Historia moich blizn” – Wyd. Zielona Sowa

Samookaleczenie nie jest domeną tylko młodych ludzi. Każdy człowiek może paść jego ofiarą na dowolnym etapie życia. Nie powinno być to jednak stygmatem. Nie powinno być też mrocznym sekretem, ukrywanym w sypialni czy w łazience i nigdy nieomawianym.

Gabi – główna bohaterka powieści, to zagubiona nastolatka, zdezorientowana, ośmieszona i skrzywdzona. I choć wcale tak nie jest – ona właśnie tak się czuje.

Gabi nie może z własną mamą znaleźć wspólnego języka. Myśli, że jest ostatnią osobą na świecie, której mama by potrzebowała. Niektórym ludziom po prostu dopisało szczęście i żyją blisko ze swoimi matkami.

Ale nie Gabi.

Nigdy nie dogadywały się. I choć mama proponuje jej wspólne wyjście na plażę, to Gabi woli deskę i skatepark.

Potrafi świetnie jeździć na desce i wtedy czuje się dobrze. Jednak najgorsze są noce, bo śnią jej się koszmary i rozszarpują ją na strzępy. Ciągną się bez końca i zapuszczają korzenie w mózgu. Jedyną osobą, która powoli zaczyna ją rozumieć jest dziadek. Lecz nie rozmawiają dużo, bo dziadek nagle umiera. Gabi prześladuje ciągły żal i wielkie spustoszenie wywołuje utrata bliskiej osoby.

Kto jej teraz pomoże?

Z kim Gabi porozmawia?

W powieści „Krzywda”- Gabi odwiedza strony internetowe oraz fora społecznościowe w poszukiwaniu osób, które mogłyby zrozumieć jej sytuację.

Czy Gabi znajdzie swoją bratnią duszę?

Przeczytajcie.

Wzruszająca i przejmująca książka o traumatycznych przeżyciach dziewczyny i jej bliznach, które są częścią jej samej. Dziewczyna nie wie co zrobić. Wciąż jest jej tak bardzo przykro z powodu śmierci dziadka.

Jak to przerwać?

Jak rzucić to przeklęte cięcie się?

Gabi nienawidzi siebie i swoich myśli.

Książka przeznaczona jest dla nastolatek powyżej 12 roku życia. Zauważcie moi Drodzy czy wokół Was(w szkole lub wśród rówieśników) nie dzieje się komuś krzywda. Jeśli tak, to otwartość i szczerość w rozmowie może pomóc każdemu, kto takiej pomocy potrzebuje. Powinniśmy sobie pomagać, a nie osądzać. Powinniśmy się słuchać, a nie wygłaszać sobie kazania. I nigdy nie powinniśmy przestawać czytać, rozmawiać i rozumieć się wzajemnie.

Bardzo zachęcam Was do lektury.