Agata Julia Prosińska – „Sylfida” – Wyd. Novae Res

Niechciany wyjazd z domu, do niechcianej babki, do niechcianego miasta. Straszne i okrutne. Na dodatek okazuje się, że wspomniana babka nie dość, że egocentryczka, to jeszcze niemiła i dziwna.

Nastoletni Bernard zmuszony jest wyjechać z dala od domu do swojej babki. Jakie to jest straszne uczucie, kiedy wiesz, że wyjeżdżasz do kogoś, kto cię nie lubi i nie ukrywa się z tym. Szesnastolatek, jak każdy w jego wieku, legendy i opowiadania uważa za fikcyjne i mające jakieś logiczne wytłumaczenie, dlatego nie przejmuje się, kiedy słyszy z ust babki  takie bajki. Na starcie nie miał łatwo, ciągłe docinki, niezadowolenie z drugiej strony i niechęć jeszcze bardziej utwierdzały chłopca w przekonaniu, że nie jest tam mile widziany i koniec. Pewnego razu spacerując po pobliskiej plaży Bernard na brzegu widzi nieprzytomną dziewczynę wyrzuconą przez morze, wtedy trybiki w głowie zaczynają się kręcić i słowa babki stają się rzeczywistością.

Jakbyście się czuli, kiedy na własne oczy widzielibyście jak fikcja staje się rzeczywistością, a nadnaturalne istoty znane Wam z legend istnieją i przechadzają się spokojnie po świecie, w którym żyjecie?

Osobiście, to książka nie wywarła na mnie piorunującego wrażenia, ale były też dobre momenty, godne polecenia. Czytając miałam wrażenie, że historia Tristana i Izoldy powtarza się, ale w odwróconych rolach. Dlaczego się tak zniechęciłam? Ponieważ wiedziałam jak historia dwojga zakochanych wymienionych powyżej się kończy i niestety oczekiwałam podobnego zakończenia. Ale dzięki Bogu autorzy umieją  zaskakiwać. Dlatego im więcej zagadek, tajemnic i niejasności tym książka jest lepsza i ciekawsza w odbiorze, tak, że czytelnik czytając nie może się oderwać.