Dorota Sumińska – „Rani z Sigiriji” – Wyd. Literackie

Uwielbiam książki pani Doroty Sumińskiej. Znacie ją z bajki ”Dlaczego ziewamy”, czy „Balią przez Amazonkę”, a dziś pani Dorota zaskoczy Was!

Napisała przepiękną baśń na podstawie poruszającej legendy ze Sri Lanki pt. ”Rani z Sigiriji”.

Wyspa na Sri Lance skrywa tajemnicę z V wieku. Wówczas pierwszy raz widywano w okolicy ludzi na słoniach.

Król Dhatusen z dynastii Morija zasiadł na tronie wyspiarskiego kraju, Lanki. Udało mu się zjednoczyć kraj i ludzi pod wspólnym, buddyjskim sztandarem. Zbudował też zbiornik wodny, aby zapewnić mieszkańcom dostatek wody, a jego marzeniem było wybudować pałac ”w niebie”.

Skała miała to umożliwić, ale potrzeba na to wielkiej góry złota. Król jednak nie przewidział jednego: że małpy też będą walczyć o ten pałac. Król pokochał bardzo piękną księżniczkę Rani, która była córką króla małp, urodzoną przez kobietę.

Rani wychowywały więc małpy makaki, które postawiły sobie za cel, aby dziewczyna stała się nałożnicą króla i urodziła królewskiego potomka, który miał nie dopuścić, aby Skała była zawłaszczona przez ludzi. I urodziła Rani syna-Kassapę, który był bardzo przystojny, lecz czy posłucha króla, czy też małpich bogów?

Czym więc była karmiona Rani?

”W swej prawdziwej małpiej postaci, nie zmieniliśmy diety od tysięcy lat. Jemy owoce, liście, owady, jaszczurki i małpie zwierzęta. W ludzkiej postaci jemy to co ludzkie, ale wspomagamy się sokiem Skały. Dzięki niemu nasze ludzkie dzieci szybciej rosną i nigdy się nie starzeją”.

Co to jest „sok Skały”?

Motyle przylatują do Skały tylko wtedy, gdy Skała daje mleko, więc i małpy się nim żywią.

Czy syn Rani – Kassapa spełni wolę małpich bogów?

Ma wszak obok siebie przeciwnika-starszego brata-Mogallana.

Jak zakończy się ta baśń?

Czy król poradzi sobie z małpami?

Musicie koniecznie przeczytać. Autorka opisała tu ludzkie żądze, pokusy i zachcianki, które w większości przypadków prowadzą do tragedii. Złoto, władza i chęć zysku, to są bożki, które rządzą człowiekiem i powodują złudną chęć posiadania, a małpy są przekorne.

Zachęcam Was moi drodzy. Przeczytajcie tę legendę. Książeczka jest niewielka, a wypływa z niej tyle prawd i wartości oraz to co nas różni, ludzi od zwierząt. Człowiek bardzo przywiązuje się do rzeczy, które niczemu nie służą, a zwierzęta (małpy) to wykorzystują i chcą zobaczyć jak człowiek reaguje na stratę materialną.

Brawo Pani Doroto-wspaniała opowieść, chcemy więcej czytać Pani książek. Powodzenia.