Dwadzieścia lat ciszy – Przemysław Wilczyński
Znikają dzieci, rodzice tęsknią, martwią się, a jedyne co mogą zrobić to zaufać bezradnej policji. A co Ty zrobiłbyś na miejscu rodziców? Czekałbyś? Cierpiałbyś? A może sam ruszył na poszukiwania?
Historii w książce Dwadzieścia lat ciszy jest dużo, wiele ludzkich istnień, wiele ludzkiej krzywdy – a łączy ich jedno – realne życiowe cierpienie. Tak, każda z tych historii może zdarzyć się naprawdę, to co autor opisał to samo życie. Prawdziwe ludzkie historie. https://dobrerecenzje.pl/dwadziescia-lat-ciszy-przemyslaw-wilczynski-wyd-akurat/
W Raciborzu giną dzieci, nikt nie wie co się z nimi stało, jakby zapadły się pod ziemię. Nie znaleziono żadnych śladów, żadnych ciał. Więc co? Świadkowie opisują tylko przy każdym zniknięciu, że widziana na miejscu była czarna furgonetka. Czy w takim razie dzieci porywa psychopata, który wciąga ich do furgonetki i ślad po nich ginie?
Taką wersję zna również Bogna, matka która w ten sposób dwadzieścia lat temu straciła swoją jedyną i ukochaną Anastazję. Od dwudziestu lat Bogna jest częstym gościem na komisariacie, u komendanta, gdzie wymusza na nim, aby dalej prowadził śledztwo, że jest to jego obowiązek, w końcu jest policjantem, stróżem prawa. Niestety śledztwo stoi w miejscu. A Bogna czuje, że córka żyje…
Kolejna historia to życie Huberta, byłego wojskowego, którego kariera żołnierza zakończyła się tragicznie i z wielkim hukiem. Mężczyzna również widzi przemieszczającą się po mieście czarną furgonetkę owianą tak złą renomą.
Jest jeszcze Niko, młodziutki chłopak, który ma ciężko w domu, trudne życie spowodowane zachowaniem ojca, psychopatycznym zachowaniem, które ten tłumaczy obowiązkiem wychowania syna na mężczyznę.
I jest jeszcze Blacha, mężczyzna, który uciekł ze szpitala psychiatrycznego.
Czy ich wszystkich połączy czarna furgonetka? Najgorsze, że po dwudziestu latach spokoju, w mieście znowu zaczynają ginąć dzieci, kolejne. Co robić? Jak działać? Jak uchronić swoje dzieci?
Sprawa straszna, aż ciężko napisać co czują wszyscy ci rodzice dzieci, które zaginęły nie odnaleziono ich, a rodzice, każdy z nich, czują że dzieciaki żyją. Nieważne, że jedne miałyby już około trzydziestu lat a inne dopiero sześć czy siedem. Dzieci które zaginęły przed dwudziestoma latami i dzieci które giną teraz łączy jedno – czarna furgonetka. Co ten pojazd w sobie kryje? Jaką tajemnicę?
Powiem tak, wspólnie z bohaterami książki Dwadzieścia lat ciszy, czytelnik poszukuje zaginionych dzieci, martwimy się z rodzicami i wspólnie z nimi czujemy to samo – z jednej strony strach a z drugiej nadzieję, że jednak dzieciaki żyją. Autor pięknie powiązał ze sobą tak wiele wątków, wspaniale poprowadził akcję i bardzo dobrze daje nam się wczuć w rolę każdego z bohaterów.
Rozwiążcie zagadkę czarnej furgonetki!
Strona wydawnictwa: https://muza.com.pl/
