Eryk Lipiński – „Pamiętniki” – Wyd. Iskry
Pan Eryk Lipiński urodził się w Krakowie w 1908 roku, jak sam o sobie pisze – urodzony w niedzielę(może dlatego ma takie poczucie humoru i sporo dystansu do siebie). Ten rok był rokiem Małpy, a o osobach spod tego znaku chiński horoskop mówi: „Ludzie urodzeni w latach Małpy odczuwają potrzebę zgłębiania wiedzy, studiują dużo, lecz to tylko są osiągnięcia powierzchowne.” O takich ludziach powiadają: „przód mają szeroki, lecz plecy wąskie. Nie mają przyjaciół, a w średnim wieku mają kłopoty matrymonialne”.
Imię Eryk nadała mu babka Lipińska, jest to imię bohatera powieści. Z powodu tego rzadkiego w Polsce imienia, mały Eryk był bardzo nieszczęśliwy. Wszyscy jego koledzy nosili imiona: Staś, Kazik, Janek, a tylko on był Erykiem, lub jak go przezywali w szkole „lipa”. Dzieciństwo spędził w Moskwie, szkolne lata i studia w Warszawie. Pierwsze swoje sukcesy artystyczne opisuje autor bardzo humorystycznie. Podczas II wojny światowej był więziony w Oświęcimiu i na Pawiaku. Pracował jako sanitariusz w Pruszkowie, gdzie uratował wielu ludzi od wywózki. Po wojnie zajął się projektowaniem w Muzeum Karykatury, gdzie pracował jako kustosz. Był inicjatorem Komitetu Opieki nad Cmentarzami i Zabytkami Kultury Żydowskiej w Polsce. Za ukrywanie Żydów podczas II wojny światowej został nagrodzony tytułem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata. Przez wiele lat związany był z prasą. Bywał redaktorem naczelnym, kierownikiem graficznym.
Należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W Wydawnictwie Iskry wydał kilka książek, ale największym sukcesem było założenie Muzeum Karykatury w Warszawie, które nosi jego nazwę. Poznał wielu sławnych ludzi m.in. Jana brzechwę, Marka Hłasko, Pablo Picasso, Juliana Tuwima i wielu innych. Wielu ludzi uważa Eryka za żartownisia i kawalarza, który dla dowcipu sprzeda własną matkę, lecz w życiu kierował się tym, że w sposób niepoważny robi rzeczy poważne.
Wydawnictwo Iskry wydało „Pamiętniki” Eryka Lipińskiego w pięknej twardej oprawie, książka zawiera 388 stron i obrazy karykatur sławnych ludzi takich jak: Hitler, Charles de Gaulle oraz sławny obraz Autokarykatury z 1954 roku.
Pod koniec książki zostały również opublikowane listy do żony z 1944 roku z którą się nie żegnał, lecz mówił do zobaczenia. Oraz kalendarium życia i twórczości Eryka Lipińskiego.
Pamiętniki przeczytałam z wielkim zainteresowaniem, w książce tej ujęła mnie pogoda ducha autora i wielka miłość do ludzi, których szczerze ukochał.
Spośród przeczytanej biografii najbardziej zapadł mi w pamięć rozdział pt. „Rozmaitości”, gdzie w książce autor opisuje śmieszne i zabawne historie, które miały miejsce w jego życiu np. gdy Eryk był redaktorem naczelnym „Szpilek” urodziła mu się córka, poprosił więc woźnego redakcji, aby sprawę nadania aktu urodzenia załatwił w stosownym urzędzie. Jak bardzo Eryk Lipiński się zdziwił, gdy woźny nadał córce trzy imiona, bowiem uważał, że córka redaktora naczelnego nie może mieć tylko jednego imienia. Znajdziecie w tej książce wiele innych zabawnych i śmiesznych historii opisanych przez Lipińskiego.
Po przeczytaniu tej książki uważam, że pan Eryk Lipiński to nie tylko żartowniś ale też kawalarz. Książkę polecam osobom w każdym wieku, bowiem jest w niej dużo ciekawych i zabawnych opowieści, które zaciekawią zarówno młodych jak i starszych czytelników. Jest to dobra i wartościowa książka, a dla młodzieży świetna lekcja historii.
Zapraszam Państwa do czytania.
Moja ocena: 10/10
