Gena Showalter – „Alicja i lustro zombi”
„Dziwniej i dziwniej”
Druga część opowieści „Alicja w krainie zombi” napisana bardzo specyficznie a jednocześnie interesująco. Nastoletnia Ali po ciężkiej walce z zombi odpoczywa w domu ze swoim chłopakiem Colem. Niestety dziewczyna nie chce słuchać zaleceń lekarza i chłopaka, tym samym postanawiając kontynuować swoje szkolenie na łowcę. Tymczasem do grupy zabójców przybywają nowi, doświadczeni członkowie. Jednymi z nich są: była dziewczyna Cola,( która nie zważając na to że chłopak jest w związku, nadal się do niego przystawia ) i chłopak imieniem Gavin. Ali względem nowo przybyłego chłopaka doświadcza wizji, co jest wielkim zdziwieniem bo dotychczas zdarzało jej się to z Colem. Niestety obrazy widziane przez nastolatków są jak najbardziej dwuznaczne i przeczą rzeczywistości. Świadkiem tych tajemniczych wizji jest chłopak Ali, który tak jak dziewczyna i przyjaciel widzi wszystko i również jest świadomy tych obrazów. Niespodziewanie jeden z członków grupy zabójców zostaje pogryziony. Ali wraz z Colem i innymi odnajdują ugryzionego chłopaka i starają się mu wstrzyknąć antidotum. Ku ich zaskoczeniu nie działa i chłopak gryzie najbliżej stojącą osobę. A tą osobą jest niestety Ali. Właśnie od tego momentu zaczyna się dosłownie piekło, nie tylko dla dziewczyny ale i dla wszystkich. Po długiej acz bolesnej próbie zlikwidowania trucizny z krwioobiegu nastolatki , dziewczyna budzi się do życia i pierwsze na co zwraca uwagę to to jak jest ubrana i kto przy niej siedzi. Rozmowa z Colem jest dla Ali bardzo bolesnym odczuciem, ponieważ chłopak sugeruje, że to nie z nim ma być w związku, ale jak mówią wizje ma być z kimś innym. Wiedziony tym impulsem chłopak zrywa z nastolatką i wychodzi zostawiając ją samą. Dziewczyna bardzo przeżywa to rozstanie i bardzo cierpi. Jednocześnie spostrzega, że coś się w niej zmieniło. W swoim własnym odbiciu lustrzanym widzi twarz, która nie należy do niej. Do czego się posunie żeby dowiedzieć się o problemie i go zlikwidować ?
Cóż, według mnie kontynuacja została napisana lepiej i ciekawiej niż pierwsza część. Oczywiście nie mówię, że pierwsza jest nudna wręcz przeciwnie bardzo mi się spodobała, ale mam na myśli to co Ali i Cole muszą przejść żeby być razem. Dla zachęty dodam, że na końcu książki znajduje się list od Cola, w którym bardzo wyraźnie zaznacza, że Ali jest jego i co zrobi jeżeli ktoś mu ją odbierze. Oczywiście rozstanie bohaterów, kiedy czytałam bardzo mnie wzruszyło, ten opisany ból, który obydwoje poczuli uświadamiając sobie, że będą tylko i wyłącznie przyjaciółmi. Mimo to w tej właśnie książce nie ma momentu, w którym można by było się zanudzić. Co do okładki, to muszę niestety to powiedzieć, że ta pani na obrazku jest wręcz odstraszająca, pomijając oczywiście boczne postacie. Myślę, że można powiedzieć, że książka mi się spodobała.
Moja ocena: 9/10
