Guy Bass – „Pacynek” – Wyd. Zielona Sowa

Świat pełen jest różnych dziwactw i stworów, które pod naszą nieświadomość straszą nas w naszych koszmarach.  Na pewno każdy z nas w dzieciństwie miał, lub jeszcze do tej pory ma, jakieś słabości, które odbijają się na naszej psychice, powodując że widzimy stwory, lub się po prostu czegoś boimy.

  Bajka o straszydłach, potworach i lękach napisana jest tak przyjemnie, że nawet małe dziecko nie przestraszy się już nigdy więcej wymyślonych potworów. Fabuła jest trochę podobna do Frankensteina. Szalony naukowiec, który postanawia stworzyć stwora, a następnie go ożywić. W tej książce jednak mamy zmienioną historię, owszem jest szalony doktor, ale jest też jego mały, zapominany przyjaciel z dzieciństwa. Mały, wierny Pacynek jest pierwszym tworem swojego pana za młodości. Pozszywany z resztek i mający niedopasowane oczy potworek jest życzliwy, miły, ale i także samotny. Pomimo tego, że zawsze gdzieś w cieniu towarzyszy swojemu panu to i tak nikt o nim nie pamięta. Natomiast podstarzały już szalony naukowiec coraz bardziej zagłębia się w tworzenie, a jego potwory są z czasem coraz bardziej mroczne, brzydsze i niebezpieczne. Pewnego razu do małego miasteczka położonego u podnóża strasznego zamku  przybywa cyrk wraz ze swoimi dziwadłami i chciwym dyrektorem. Okazuje się, że są to zwykli oszuści, którzy chcą za wszelką cenę zarobić pieniądze i przestraszyć zwykłych szarych ludzi.   Roztrzęsiony i zły dyrektor dowiaduje się pewnego razu o strasznym zamku, stworach i naukowcu. Popędzany chciwością i jednocześnie ciekawością niedługo składa wizytę Pacynkowi w zamku.

Książka krótka i przyjemna w czytaniu. Duże litery, piękne rysunki i rymowanki  towarzyszące każdemu z rozdziałów i duża dawka humoru. Oczywiście myślę, że autor tak chciał napisać tę książkę, żeby dotykała nie tylko problemu bania się, ale i żeby miała też drugie dno, związane z samotnością i radzeniu sobie z nią.

Mnie osobiście książeczka bardzo się podobała i również Was zachęcam do jej przeczytania.

Ocena: 10/10