Hieronim Kaczmarek OP – „Czechy. Kościół i państwo” – Wyd. WAM

Republika Czeska to jedyne państwo środkowoeuropejskie, które nie zawarło umowy konkordatowej. Jest to kraj, gdzie przez kilkanaście lat trwały spory sądowe w sprawie własności użytkowania najważniejszej katedry. Media przez wiele lat informowały o problemach związanych z majątkiem kościelnym, a jednocześnie nie widziały problemu w wypłacaniu duchowieństwu pensji z budżetu państwa.

Nikogo nie dziwiło też, że prymas przyjaźnił się z prezydentem. Wszystko to mogło się dziać w państwie, które jest najbardziej zateizowane w Europie.

 Autor książki opisuje stan relacji Kościół – państwo, w Republice Czeskiej. Momentem przełomowym tego opisu był rok 1989, a więc czas aksamitnej rewolucji (obalenie systemu demokracji ludowej i elit sprawujących władzę).

Aksamitna rewolucja zaczęła się w Pradze demonstracją studentów 17 listopada 1989 roku. Po aksamitnej rewolucji stosunki między państwem a kościołem uległy zmianie, można powiedzieć poprawie.

Państwo czeskie stało się krajem, w którym obywatele mają wolność w praktykowaniu religii. Powstały kurie diecezjalne, otwarto szkoły kościelne, do klasztorów wrócili zakonnicy, a w armii czeskiej zaczęli pracować kapelani, w szpitalach pojawili się księża, a telewizja zaczęła nadawać programy katolickie. Innym źródłem prawa wyznaniowego w Republice czeskiej są ustawy, które wymagają zatwierdzenia przez obie izby parlamentu i prezydenta, m.in. ustawa o wolności wyrażania religii, o statusie Kościołów i związków wyznaniowych.

 Ciągle nierozwiązaną sprawą jest zawarcie przez Republikę Czeską umowy konkordatowej. Władze czeskie nigdy nie podały powodów jej odrzucenia, a nawet nie podjęto negocjacji w tej sprawie.

 Autor w swej książce podjął próbę interpretacji zmieniającej się w rzeczywistości w Republice Czeskiej w latach 1989-2014.

 Przybliżył także polskim czytelnikom czeską problematykę dotyczącą stosunków między Kościołem a państwem.

 Moja ocena: 8/10