Jenny Han, Siobhan Vivian – „Ogień za ogień” – Wyd. Feeria Young

Oko za oko, ząb za ząb, ogień za ogień. Chęć zemsty występuje u wszystkich, jest to całkiem ludzki odruch i nie ma się czego wstydzić, że pragniemy zemsty na kimś. Czasami zdarza się aż nadto przesadzać i granica pomiędzy nienawiścią, a uczuciem miłości jest bardzo cienka.

Trzy dziewczyny, trzy światy i trzy całkiem odmienne style życia. Lillia, Kat i Mary to trójka nastolatek, które na co dzień nie rozmawiają ze sobą, wcześniej łączyła ich tylko wspólna szkoła i zajęcia. Lecz coś się zmieniło. Pewne uczucie, które wszystkie dziewczyny żywią do pewnego zadufanego w sobie chłopaka połączyło ich we wspólnej chęci zemsty na nim. Jednoczą się ze sobą, planują i wkrótce wcielają to w życie. Co ciekawe i ku uciesze nastolatkom wszystko doskonale się wypełnia i po chwili największe pragnienie spełnia się jak za machnięciem czarodziejskiej różdżki. Teraz, kiedy nie ma już problemu, dziewczyny na nowo postanawiają wrócić do wcześniejszego życia. Co niestety nie jest takie łatwe i są z tym pewne trudności. Lillia zaczyna tracić zaufanie w sferze swoich przyjaciółek, Mary odcina się od wszystkich i cierpi w ukryciu, a Kat natomiast doznaje rozczarowania nie tylko miłosnego.  Wszystkie nieszczęśliwe postanawiają na nowo odświeżyć stosunki i potajemnie spotykają się żeby po prostu być ze sobą. Nagle Mary wymyśla plan. Chcąc odpłacić się za ból po stracie rodziców dziewczyna wymyśla coś okropnego. Lillia ma za zadanie rozkochać w sobie chłopka, który wcześniej złamał serce Mary, a później wystawić go na pośmiewisko. Nie jest to wcale łatwe, ponieważ dziewczyna nie znosi faceta i każdy jego widok powoduje u niej odruch wymiotny.  Lecz pomimo tego zgadza się.

Jak myślicie co dalej się dzieje?

Oczywiście skutki tego planu są straszne i wręcz niemożliwe do zrozumienia.

Pomimo tego, że jest to drugi tom i nie czytałam pierwszego można było połapać się o co chodzi. Dużo powtórzeń z poprzedniej części mocno ułatwiło mi czytanie. Autorzy tak zgrali się w pisaniu, że nie sposób było odróżnić kto, co napisał. Pomijając oczywiście pewne szczegóły. Książka bardzo mi się podobała, ukazała nam i uświadomiła nas jaka cienka może być granica nienawiści i jak łatwo ją przekroczyć.