Lisa Lueddecke – „Gdzie niebo mieni się czerwienią” – Wyd. Zielona Sowa

Ósa miała siedemnaście lat, gdy niebo nagle zabarwiło się na czerwono i we wsi pojawiła się zaraza, która dziesiątkowała ludzi.

Kiedy choroba się rozprzestrzeniła, w ciągu paru dni umarło dwustu mieszkańców. Ósa była tą szczęściarą, wybraną, która urodziła się i nie umarła. Jej matka zaś umarła. Czwartą część wszystkich zgonów stanowiły dzieci. Ósa była wybrana i miała misję do spełnienia: uratować wioskę przed zarazą, powstrzymać chorobę, a tym samym uratować mieszkańców.

Czy jej się to uda?

Misja prawie niemożliwa do wykonania.

Czy Ósa podoła tak trudnemu zadaniu?

Oprócz zarazy wioskę atakują Or, potworne bestie, które dziesiątkują ludzi. W wiosce Skane wszyscy planują jak się bronić, omawiają jak wyszkolić ludzi w używaniu noży, łuków i strzał.

Udają, że zarazę przeżyje wystarczająca liczba mieszkańców, żeby się obronić, gdy nadejdą Or-wstrętne i obrzydliwe olbrzymy, które potrafią nawet niedźwiedzia zabić i upiec na rożnie. Jedyna nadzieja tylko w Ósie, która musi pokonać ciemne jaskinie, wstrętne potwory i dojść do Bogini, aby zwrócić się do niej o radę, jak uratować ludzi z wioski. Jedyną też nadzieją Ósy jest przekonać Boginię, aby powstrzymała zarazę. Dziewczyna nie była by tak odważna, gdyby nie miała przy sobie Ivara. Ósa twierdzi, że to jej najlepszy przyjaciel, towarzysz z dzieciństwa, ale tak naprawdę wcale tak nie jest.

Czy więc Ósa dotrze do Bogini?

Ludzie od pokoleń przychodzą do Niej po radę. Większość nie dociera tak daleko, ale ci którzy się przedarli, zostali zatrzymani. Jeszcze nikt nigdy nie dostał się do jej świątyni.

Czy dziewczyna będzie wyjątkiem?

Przyznam szczerze, że choć nie jestem nastolatką, tak bardzo spodobała mi się ta książka, że nie mogłam się oderwać od czytania. Myślę, że i Wy sięgniecie po tę książkę, bo  nie jest przesadnie napisana, a przenosi czytelnika do lodowatego świata, który jest pełen nadprzyrodzonych mocy.

Książka jest przepięknie wydana. Patrząc na nią ma się wrażenie jakby patrzyło się nocą na gwiazdy, mieniące się na biało i czerwono.

”Skane zbudowano na przesądach Zawsze przekraczaj próg domu prawą nogą. Kiedy kichasz ktoś, kto źle ci życzy, właśnie wypowiedział twoje imię. Nie gwiżdż, spoglądając na słońce, bo spadnie deszcz. Przede wszystkim jednak przesądy tyczyły się świateł, Ale to było kiedyś”.

Książka skierowana głównie do młodzieży, a główna bohaterka na pewno przypadnie Wam do gustu. I nie chodzi tu tylko o odwagę, czy niewiarygodną sprawność fizyczną, ale sympatię i aurę, jaką wokół siebie roztacza.

Niezwykła książka.

Polecam gorąco.