Marek Adamik – „Sensu Sens” wyd. Helion

Jest to opowieść wybitnego grafika i ilustratora, śmiało można powiedzieć, że malarza, o swojej chorobie, o jej skutkach ubocznych, o codziennych trudach i zmaganiach. Adamik sam opowiada, jakoby przed chorobą liczyła się tylko praca, pieniądze i prestiż, jego imię i nazwisko rozpoznawane wszędzie jako wizytówka. Pracował przeważnie w nocy, tworzył niesamowite ilustracje, był zadowolony z życia. Aż nagle przyszła choroba, na początku lekarze nie chcieli nawet dokładnie uświadomić go co to za choroba, jak ją leczyć, jak ma się do niej ustosunkować. Bohater o chorobie postanawia powiedzieć tylko rodzinie, w pracy ani słowa na ten temat. Po prostu nie chce rozgłosu, użalania się i współczucia, nawet nie wiadomo czy szczerego. Dochodzi do tego, że przez komplikacje ma zaległości w pracy, w projektach. W pewnym momencie na horyzoncie pojawia się nadzieja. Zagraniczny doktor, który właśnie w takich przypadkach się specjalizuje. Od tej pory Adamik nie jest już zostawiony samemu sobie, ma wsparcie, pomoc i opiekę medyczną, drogie lekarstwa…

Cała historia jest niesamowicie poruszająca. Czytelniku, jeżeli decydujesz się na tę poważną książkę, to radzę Ci znaleźć ciche, spokojne miejsce, czytać ją w odosobnieniu i  skupieniu.

Bardzo dużym plusem jest forma w jakiej książka została napisana. Nie jest to jednolity tekst, który męczy wzrok i czyta się długo. Nie. Pisane jest fragmentami, coś jak forma dziennika. Po każdym fragmencie jest spora przerwa, według mnie to jest czas dany czytelnikowi na rozmyślania, na przemyślenie danego fragmentu i samemu w środku ustosunkowanie się do tego wszystkiego co przed chwilą się przeczytało. Dodatkową pochwałę trzeba dać za rysunki w książce. Dzięki temu, że autor jest rysownikiem, prawie na każdej stronie jest rysunek. Nie myślcie jednak, że jest to łatwa grafika. Rysunki to także forma refleksji, czasem artystyczny nieład w nich panujący pozwala każdemu osobiście ustosunkować się do niego. Każdy w nich może znaleźć coś innego, inną refleksję, kontury zidentyfikować całkiem inaczej. Jest to specjalny zabieg, gdyż żaden z rysunków nie jest przez autora tłumaczony. Każdy w ten sposób odda się swojej refleksji.

Jeżeli zagłębicie się w historię Marka Adamika i będziecie próbowali zrozumieć „Sensu sens”, to gwarantuję, że książkę przeczytacie w jeden dzień. Dzięki temu, że jest dużo obrazków, dużo odstępów po każdym fragmencie, czasem jest tylko kilka słów na jednej stronie, nawet nie wiadomo kiedy jest się już w końcowych fragmentach tej niesamowitej opowieści. Muszę Was uświadomić, że książka nie jest wesoła. To opowieść o zmaganiach z chorobą, o wewnętrznych rozterkach, o cierpieniu. Lecz mimo to jak najbardziej jest godna polecenia. Polecam ją wszystkim.

Książkę przeczytałam i zrecenzowałam dzięki Wydawnictwu Helion. Bardzo dziękuję za zaszczyt przeczytania tej niesamowitej opowieści.

Moja ocena: mocne 10/10