Maurice Maeterlinck – „Życie mrówek” – Wyd. MG

Z pewnością pamiętacie fantastyczną książkę pt. ”Życie pszczół”. Dziś ten sam autor zaprasza Was do kolejnej swojej powieści pt. ”Życie mrówek”. Jak zapewne wiecie ze szkoły, mrówka może żyć w wilgotnej glebie.

Ale czy wiecie, że może tam przebywać prawie rok bez pożywienia?

Mrówki należą do owadów błonkoskrzydłych, uzbrojonych w żądło i żyjących społecznie.

Rozpowszechniły się one prawie we wszystkich częściach świata, za wyjątkiem krajów polarnych i wysokogórskich. Jeśli pomyślicie, to w przyrodzie, nigdzie nie znajdziecie równie dużego uczucia macierzyństwa.

”Kwoka broni swoich kurcząt, ale nie zdradza miłości ku jajom, które znosi. Urwij zaś odwłok mrówce-robotnicy, która stara się uratować kokon, odetnij jeśli będziesz miał wstrętną odwagę to uczynić-dwie tylnie nogi, na czterech nogach, które jej pozostały-robotnica, nie wypuszczając swego drogiego ciężaru i wlokąc swe wnętrzności-gdyż zdolność zachowywania życia jest u niej równie niesłychana jak miłość-pójdzie dalej i zginie dopiero, gdy larwa lub poczwarka znajdzie się w pewnym schronieniu”.

W tym zatem heroicznym matriarchacie każdy osobnik z całym oddaniem spełnia swój obowiązek na rzecz wszystkich. Dziś wiadomo, że mrówka jest jednym z najszlachetniejszych, najmiłosierniejszych, najbardziej oddanych stworzeń, które mieszkają na tej planecie.

Mrówka posiada w przednim odcinku odwłoka szczególną torebkę, którą można by nazwać torebką lub wolem społecznym. To wole tłumaczy nam całą psychologię, całą moralność i zasadniczą linię życia owada.

Zachęcam Was moi drodzy sięgnijcie po tę fantastyczną książkę, która z pewnością przybliży Wam świat tych małych owadów i na pewno dowiecie się rzeczy, których jeszcze nie wiedzieliście. Jestem tego pewna.

Oprócz wszystkiego, co zagraża żywym istotom na kuli ziemskiej; mrozami, suszami, powodzią, głodem i ogniem, poza wojnami jednego mrowiska z drugim, mrówka, której boją się wszyscy, ona ze swej strony obawia się znacznie niewielu wrogów.

Mrówka zupełnie inaczej niż ludzie, jest bardziej wrażliwa na rozkosz, mniej natomiast odczuwa ból. Skaleczona, mając oderwany jakiś członek, nie schodzi ze swej drogi, tylko śpieszy do gniazda. Natomiast, jeśli głodna siostra prosi ją o pożywienie, zatrzymuje się i oddaje rozkoszy karmienia.

Książka wydana oczywiście tylko i wyłącznie w twardej oprawie, szyta, a ilustracje i okładka książki są tak barwne, że grzechem byłoby nie wziąć do ręki tej przewspaniałej książki i nie przeczytać.

Dlatego gorąco zachęcam do przeczytania, bo książka jest godna polecenia.