Główną bohaterką powieści Ninni Holmqvist pt. ”Jednostka” jest Dorit Weger, czterdziestokilkuletnia kobieta, samotna, która czuje się nikomu niepotrzebna, ale bardzo chce jeszcze urodzić dziecko.

Wszak Dorit ma faceta, który jej wcale nie kocha, bo ma już kobietę i dziecko, a Dorit jest tylko dla niego odskocznią.

Tak naprawdę kobieta jest całkiem sama i mocno zdesperowana.

Oboje jej rodzice od dawna nie żyją. Jej starsza siostra Siv też już nie żyje.

W poczuciu tak wielkiego osamotnienia i finansowych kłopotów, Dorit postanawia zapisać się do Banku Rezerw, aby jej organy mogły posłużyć jeszcze kilku osobom.

Takie banki traktują osoby nie jak człowieka, ale jako jednostkę, która po oddaniu organów jest już nikomu do niczego niepotrzebna. Jest to zastraszająca wizja przyszłości, z którą być może będą mogli zmierzyć się już niedługo ludzie.

Po przybyciu do jednostki banku rezerw osoby te będą mogły doświadczyć przynależności, poczucia wspólnoty z innymi osobami, które dla tych osób samotnych są czymś oczywistym.

Poza tym ”wisienką na torcie” jest fakt, że nie muszą martwić się o sprawy finansowe.

Codzienne posiłki, dom nad głową, wolny dostęp do opieki lekarskiej i fizjoterapii, to wszystko zapewni im bank rezerw…lecz nie przewidziano jednego: że to są żywi ludzie i może się wśród nich zdarzyć….MIŁOŚĆ.

Jak między Dorit i Johannesem.

Piękna, szczera i oddana miłość ludzi w średnim wieku. W wyniku czego Dorit zachodzi w ciążę. A jednak. Pięćdziesięcioletnia kobieta zachodzi w ciążę.

Czy dziecko urodzi się zdrowe?

A jeśli tak, to kto je wychowa?

A co stanie się z rodzicami dziecka?

I jak zakończy się ta historia?

To powieść, która dotyka spraw społecznych, wstrząsająca lecz jak na debiut autorki, to przepiękna i bardzo trafiona.

Skłania ona do refleksji, że osoby samotne, bezdzietne, po prostu uznawane są za zbędne, czy niepotrzebne?

Zachęcam Was moi drodzy. Wczujcie się w rolę tej kobiety i pomyślcie o swojej przyszłości.