Patrz, jak spadam – Mons Kallentoft

Tim Blanck poszukuje swojej zaginionej córki. Od czasu zaginięcia minęły trzy lata, a on nadal wytrwale szuka i ma nadzieję. W tym celu przeprowadził się nawet na Majorkę, bo to właśnie tam zaginęła jego córka, na wyjeździe wakacyjnym z koleżankami. Tim przez ten wyjazd na Majorkę zniszczył swoje małżeństwo. To nie tak, że Rebecka nie chciała odnaleźć córki, bardzo chciała i szukała razem z Timem, ale w końcu zmusiła się do tego, aby uwierzyć w to, że Emma się nie odnajdzie, minęło zbyt dużo czasu.

Jednak nadal oboje mają nadzieję.

Cała książka: Patrz, jak spadam jest owiana ogromną nadzieją. Ja wspólnie z Timem przez całą książkę wierzyłam, że Emma się odnajdzie, że może ktoś ją przetrzymuje, może straciła pamięć – cokolwiek, najważniejsze żeby żyła. W całej książce jest wiele bólu, ten ból udziela się czytelnikowi, to tak jakby to nam zaginęło dziecko, jakby to nam rozwaliło się małżeństwo i jakby to nasza psychika była w rozsypce. Tak bardzo autor daje nam wczuć się w rolę Tima, w rolę cierpiącego ojca. To wszystko dzieje się dzięki temu, że książka: Patrz, jak spadam napisana jest w sposób którego do tej pory nie znalazłam w żadnej innej. Niesamowicie wchodzimy w mentalność osoby, które akurat opowiadają rozdział, widzimy co czują, co myślą, jak cierpią i co wspominają. https://dobrerecenzje.pl/?p=7286

Na początku trochę dziwnie jest przyzwyczaić się do tak odmiennego stylu pisarskiego autora. Przez dwa, trzy rozdziały czułam się zagubiona w opowieści, ale po kilku rozdziałach doskonale się wczytujemy w książkę i wczuwamy w jej bohaterów. Jeden rozdział przechodzi w drugi, czasem płynnie nawet bez kropki. Po prostu zmieniamy tylko opowiadającego. To niesamowite jaki zabieg zastosował tutaj autor.

W miarę jak posuwamy się dalej w książce, zauważamy, że przewijamy kartki coraz szybciej, akcja się rozwija i już już jesteśmy wraz z Timem blisko rozwiązania zagadki i znalezienia jego córki.

Ale czy tak się stanie? Czy uda się odnaleźć dziewczynę?

Jeszcze raz wspomnę, choć już o tym mówiłam, że czytając tę książkę, jakby ją czujemy, wszystkie emocje płynące z niej wpadają w punkt uczuć czytelnika. Jest to bardzo dobra propozycja książkowa. Z czystym sercem polecam, ale przestrzegam też – przeczytacie ją w jeden, góra dwa dni. Nie jest to książka, którą można czytać przez miesiąc.

Strona wydawnictwa: https://www.rebis.com.pl/