Piętno Katriny – Agnieszka Bednarska
https://dobrerecenzje.pl/pietno-katriny-agnieszka-bednarska-wyd-media-rodzina/
Piętno Katriny to literatura z rodzaju tych, które praktycznie od samego początku łapie za serce czytelnika i nie puszcza aż do ostatnich stron.
Norco Valley to mała mieścina, której mieszkańcy przeżyli już niejedno. Rok 2005 okazał się dla tego zapomnianego przez Boga miasteczka bardzo ciężki i kłopotliwy. Huragan noszący imię Katrina bardzo szybko rozprawił się z zabudowaniami, drogami, ale i co za tym idzie, z ludźmi. Przygnębiający obraz katastrofy towarzyszy ludności Norco Valley do teraz. Piętno, które zostało odciśnięte przez tak niszczycielską siłę nigdy tak naprawdę nie zniknie, tę katastrofę pamiętają nie tylko rodziny, ale i także mury budynków i przede wszystkim drogi, które paręnaście lat temu zaściełane były rozmokniętymi trupami ofiar.
Do tego miasteczka właśnie przeprowadza się pewna rodzina, małżeństwo, które wcześniej zakupiło całkowicie odremontowany dom. Posiadłość położona głęboko w lesie, swoim wiejskim stylem przypominała piękny obraz sielskiego życia w spokoju i szczęściu.
Jednak już na początku, od kiedy małżeństwo przejechało na swoją już posesję szybko okazuje się, że całkiem nowe drzwi wejściowe wraz z okiennicami stoją otworem. Przed domem natomiast ku zdziwieniu właścicieli, drepcze wielki czarny ogier przypięty do pojazdu, który wydaje się jakby z innej epoki. Niedługo po tym w drzwiach domu pojawia się równie dziwna para. Mężczyzna i kobieta jak gdyby nigdy nic wychodzą z nowo nabytego domu, przy czym wyglądają równie staroświecko jak ich pojazd, którym się tam dostali. Po dość krótkiej, aczkolwiek bardzo burzliwej rozmowie okazuje się, że to nowi sąsiedzi, którzy w promieniu paru mil są jedynymi nowo przybyłej rodziny.
Aklimatyzacja Huberta i Rebeki w Norco Valley przebiega dość mozolnie, tym bardziej w przypadku kobiety, która trawiona przez wewnętrzny ból straty bardzo bliskiej osoby, ciągle nie może dojść do siebie. Wychodząc na ulicę Rebeka zauważa coś dziwnego. Prawie cała społeczność tego małego miasta składa się albo z dorosłych albo ze starych ludzi. Nie ma nawet małych oznak obecności zwierząt na ulicach i polach. Wszystko spowite jest szarą mgłą przeszłości i katastrofy.
Pierwsze dni w nowym domu także okazują się być wielką pomyłką. Ciągłe trzaskanie okiennic, których zatrzaski same z siebie wyskakują z obręczy, dziwne wrażenie, iż ktoś z domowników jest obserwowany i arktyczne powietrze, które momentami wspina się po kręgosłupie domowników. A do tego piwnica, wielka, ciemna z klapą w podłodze, widziała, a przede wszystkim więziła nie jedno życie.
Piętno Katriny to dogłębnie wstrząsająca książka. Fabuła tym bardziej ciekawi z uwagi chociażby na fakt, iż bazuje ona częściowo na autentycznych faktach. Autorka doskonale oddała klimat i mentalność społeczeństwa, które w przeszłości doświadczyło katastrofy. Opisy pobudzają wyobraźnię.
Na szczególną uwagę, także zasługuje tutaj jedna sylwetka pojawiającą się w Piętnie Katriny. Według mnie kreacja jednego z bohaterów fabuły okazała się istnym strzałem w dziesiątkę. Mentalność, zachowanie, a także niektóre zamierzone działania wskazują tylko, jak długo autorka pracowała nad kreacją tego bohatera. Chciałoby się napisać podręcznikowy przykład psychopaty.
Myślę, że Piętno Katriny zasługuje na wysoką ocenę, ze względu oczywiście na kreację bohaterów, ale i także ze względu na oddanie napięcia i atmosfery post katastrofalnej.
Strona wydawnictwa: https://www.mediarodzina.pl/
