Piotr Kitrasiewicz – „Jego ekscelencja na herbatce z Goringiem” – Wyd. MG

Józef Lipski – ambasador RP, przedstawia dwóm młodym żołnierzom, a także czytelnikowi jak wyglądała sytuacja w Niemczech, gdy do władzy doszedł Hitler i jego świta.

Sytuacja wyglądała tak, że na początku pojawiły się głosy, które mówiły, że wojna wisi w powietrzu, że polscy urzędnicy w poselstwie w Niemczech powinni jak najszybciej uciekać, bo czeka ich wojna. Jednak w środowisku dyplomatycznym, gdy dochodziło do spotkań, czy to na gruncie prywatnym, czy na arenie światowej nic nie wskazywało na agresję względem naszego państwa, które dopiero co przecież odzyskało niepodległość.

W Polsce żyjący jeszcze, lecz bardzo słaby marszałek Piłsudski na początku również nie wie co na ten temat myśleć, lecz gdy Polska weszła w ugodę z Niemcami co do nieszkalowania siebie na łamach gazet czy filmów, a Niemcy przygotowali nawet film o Chopinie, Piłsudski podszedł do nich sceptycznie, nakazał ambasadorowi ostrożność, dyplomatyczną sympatię, ale ciągłe oglądanie się za siebie. Nie ulegało wątpliwościom, że sam film o Chopinie, marszałkowi się nie spodobał, uważał, że źle przedstawiono główną postać, Chopin wyszedł na bawidamka i lekkoducha, podczas gdy jego problemy miały trochę inne podłoże.

Jak się okazuje cała sympatia Hitlera, Goringa i Goebbelsa do Polski i Polaków, to była zwykła mistyfikacja, przykrywka dzięki której z jednej strony my straciliśmy czujność, a z drugiej inne zaprzyjaźnione nam państwa odwróciły się od nas z podejrzeniami o spisek.

Książka bardzo wartościowa zarówno pod względem historycznym, ale też pod względem powieściowym. Naprawdę powinien ją przeczytać każdy kto choć trochę interesuje się historią naszego kraju.

Słyszymy oczywiście różne opinie  na temat II wojny światowej, na temat naszej przyjaźni w tamtych czasach z Niemcami, oraz na temat naszych poglądów co do Żydów. A tymczasem jak było naprawdę? Może to w końcu pora na gruntowne zweryfikowanie swoich poglądów i pogłębienie swojej wiedzy historycznej.

W końcu na pochwałę zasługuje forma w jakiej autor zdecydował się przedstawić dzieje historyczne. Opowieść Lipskiego to znakomita i bardzo trafiona forma. Uwzględnione zostały dialogi, a także punkt widzenia samego ambasadora na dane wydarzenie. W końcu możemy zobaczyć też zaślepienie jakie reprezentowała polska władza co do Hitlera.