Umberto Eco – „Cmentarz w Pradze”

 Umberto Eco zaskoczył wszystkich swoją nową książką z tajemniczym tytułem                „Cmentarz w Pradze”, która jak uważa autor, jest autentyczną wizją powstania loży masońskich i innych sekt o niemoralnym podłożu. Czytając książkę znajdujemy się w roku 1897 i zagłębiamy w tajemnice głównego bohatera Simonio Simoniniego, sześćdziesięciosiedmioletniego szpiega mieszkającego w jednej z paryskich dzielnic, piszącego dziennik, w którym opisuje swoje przeszłe życie.

 Główny bohater nie jest postacią autentyczną spośród innych zamieszczonych w książce, bowiem jest postacią, która prowadzi czytelnika przez przedziwne stowarzyszenia masonów, jezuitów i karbonariuszy. Nieobliczalny oportunista z wielkim zaangażowaniem – tak opisałabym trzema słowami Simoniniego. Bohater jest osobą o antysemickich poglądach, nienawidzi  także Niemców, Francuzów i Włochów, mimo iż demistyfikuje swoje włoskie pochodzenie. Główny bohater gardzi również klerem, jezuitami, masonami, karbonariuszami i kobietami… Jego osoba jest tajemnicza, posiada nietypowy zawód – fałszuje na zlecenia dokumenty i działa jako spiskowiec, pełen nieprzeniknionych cech. Simone Simonini jest przedstawiony na pozazmysłowej podstawie. I kim jest jego alter ego w postaci księdza Dalla Piccola? Z pewnością wewnętrzną i psychologiczną myślą samego autora, który stara się być w drugiej, niezłomnej osobie Simoniniego. Wychowywany przez swojego ojca republikanta i dziadka antysemitę, Simone wyrasta na mężczyznę o swoich dogłębnych poglądach. Jest skrytym panem lubiącym dobrą kuchnię i restauracje, co jest kuriozalnie przedstawione w niniejszej książce. Zawarte w dziele ulubione przepisy bohatera są ewidentnym dowodem na to, że Simone Simonini jako ordynarny szpieg oraz antysemita, jest doskonałym smakoszem i wyśmienitym kucharzem.

Podążając za słowami dziennika Simoniniego odkrywamy jego przeszłość, zmagania. Spotykamy się z generałem Garibaldim, pisarzem Dumasem i wieloma innymi postaciami, których Eco nie przyćmiewa, lecz ukazuje w historycznym i autentycznym świetle. Głównym wątkiem w książce jest antysemicka mistyfikacja -Protokołów Mędrców Syjonu. Simonini ma na celu oszustwo dokumentu poświęconego spotkaniu dwóch Żydów na starym żydowskim cmentarzu w Pradze, którzy rzekomo obmyślają plan przejęcia władzy nad światem.

 Książka zawiera dużo historycznych wątków i postaci, które są przedstawione w wiarygodnym świetle, przenosząc czytelnika w odległe czasy XIX wieku. Sceny grozy i owiane płachtą tajemniczości spisane strony dziennika bohatera, wprawiają czytelnika w operatywność i głód wrażeń.

Rekapitulując, książka jest swoistym zbiorem historycznym, który przedstawia losy XIX-wiecznej Europy na skraju religijnych i ideowych sprzeczności, w których bohater książki stwierdza : „Ludzie nigdy nie czynią zła w tak szerokim zakresie i z takim zapałem jak wtedy, gdy robią to z przekonań religijnych”.

 Umerto Eco chciał pokazać światu swoje dzieło, w którym jego główny bohater jako łebski szpieg, którego liczne wyczyny mają wszakże wielu istniejących sprawców. Podobni do nich stale krążą wśród nas.

Książka wprawiła mnie w entuzjazm i z zaciekłością czytałam kolejne mrożące krew w żyłach rozdziały. Jak potoczą się losy głównego bohatera ?

 Zapraszam do lektury.

Ocena:10/10