Wichrowe Wzgórza – Emily Brontë
Wichrowe Wzgórza to obowiązkowy klasyk dla czytelników, którzy nie boją się zagłębić w historię tak piękną, a zarazem tragiczną, która pozostaje w pamięci już na zawsze.
Jedyna i niepowtarzalna powieść Emily Brontë to przede wszystkim piękna historia o miłości, dopiero potem możemy doszukiwać się znaczniej głębszych, wręcz metafizycznych odniesień. Wichrowe Wzgórza na rynku książki pojawiały się bardzo często, a to okładka zmieniona, a to w twardej oprawie, jednak przekład cały czas pozostawał ten sam. Tym razem, tłumacz – Piotr Grzesik, jak sam pisze, starał się podejść bardzo rzetelnie i przede wszystkim nowocześnie do przekładu Wichrowych Wzgórz. Wszystko krok po kroku, bardzo szczegółowo zostało zawarte w przedmowie do powieści, a także – zaskoczenie, na końcu znajdziemy pewien bardzo osobisty prezent od tłumacza.
Jedyne co tak naprawdę zostało niezachwiane to oryginalne nazewnictwo. Jak dobrze wiemy nazwa Wichrowe Wzgórza oraz Drozdowe Gniazdo pojawiające się na kartach książki, funkcjonowało przez bardzo długi czas, utrwalone przez jednego tłumacza, a właściwie tłumaczkę – Janinę Sujkowską. Piotr Grzesik skupił się przede wszystkim na określeniu geograficznym, a także rozgraniczeniu obszarów posiadłości i ziem do nich przyległych, dlatego w tym wydaniu możemy znaleźć nazewnictwo: Wuthering Hights oraz Thrushcross Grange, co moim zdaniem świetnie funkcjonuje na przestrzeni całej powieści.
Natomiast co najbardziej mnie zaciekawiło to ujęcie Wichrowych Wzgórz i bohaterów w sensie metafizycznym, nie bez przyczyny pierwsze wydanie powieści nosiło tytuł – Szatańska miłość. Nagle czytelnikowi zostaje przedstawiony znacznie szerszy kontekst tej wspanialej historii, porównałabym ją nawet do historii powstania człowieka. Oprócz szaleńczej, wręcz chorej miłości aż po sam grób, bohaterowie – Heatcliff, Edgar, Cathy oraz Hareton posiadają pewną głębię. Zło, dobro, duch wolności i człowiek, to pierwowzory, których oddźwięk można zauważyć podczas czytania, natomiast sama powieść i wydarzenia w niej zawarte to kształtowanie się człowieczeństwa, swoisty początek ery istoty ludzkiej.
Tak jak wcześniej wspomniałam, Wichrowe Wzgórza to powieść wypalająca się nie tylko w pamięci, ale i także w sercu, nie sposób jej nie pokochać. Piękne arcydzieło samo w sobie zachwyca nieustannie przez lata, po drodze zmieniając jedynie swoją szatę graficzną. Jako czytelnik, który już zna na pamięć treść Wichrowych Wzgórz dopiero pierwszy raz zetknęłam się z przekładem, gdzie tłumacz postanowił pozostawić oryginalne nazewnictwo i muszę tutaj przyznać rację Panu Piotrowi Grzesikowi, ta decyzja okazała się bardzo dobrą.
Dzieło, które swój początek miało w epoce romantyzmu, znudzenia życiem, idealizacji kochanków, a także pewnego rodzaju sztampowości. Wichrowe Wzgórza wybija się naprzód jako powieść o życiu i o miłości, a co najważniejsze nadal jest aktualna.
https://dobrerecenzje.pl/wichrowe-wzgorza-emily-bronte-wyd-mg/
Strona wydawnictwa: http://www.wydawnictwomg.pl/
