Xavier Velasco – „Diabeł stróż” – Wyd. Sonia Draga

Początek książki, a jednocześnie koniec historii napisany jest niezwyczajnie. Bardzo przygnębiające opisy i postacie z przeszłości głównej bohaterki wciągają nas w wir dziwnych wydarzeń. Sama książka jest pisana, jakby Rosa per „Violetta” prowadziła swój własny pamiętnik.

Pierwszy jest żałobny śpiew, ale potem już autorka pamiętnika wprowadza powoli nas w swój świat, który nie jest wcale taki ładny i różowy. Wszystko zaczyna się od lat nastoletnich Violetty, sama dziewczyna nie ma, tak wcale na imię. Jej prawdziwe zostało nadane przy chrzcie i szczerze mówiąc, Rosa del Alba Rosas Valdivia, była pomysłem dziadka. Z biegiem lat dziewczynka coraz mniej używała swojego prawdziwego imienia i kazała do siebie mówić Violetta. Dziewczyna o dość ładnej urodzie, z  potencjałem i zaciętością przypominająca dorosłą już kobietę. Zbuntowana, wieczne robiła na złość ojcu i na przekór matce. Kiedy już osiągnęła wiek piętnasty postanowiła wynieść się z domu i  zostać  prostytutką. Już nawet wcześniej myślała o tym dziwnym – ale jednocześnie dobrze płatnym zawodzie, lecz nie miała odwagi wynieść się z domu. Teraz żyjąc na własną rękę ma wszystko i nareszcie może robić to co jej samej się podoba.

Przy okazji poznaje również pewnego mężczyznę, któremu wszystko może powiedzieć i jest jej Diabłem Stróżem.

Lecz co takiego się stało, że młoda dwudziestopięcioletnia kobieta tak szybko zakończyła żywot?

Książka, w  której znajduje się pamiętnik prostytutki, nie oszukujmy się, nie jest to wcale na początku przyjemne, jak czytamy pierwsze oznaki i  sposób myślenia prostytutki. Jednak ma ona też plusy. Historia zabawnie napisana, zaskakuje swoją oryginalnością i nietuzinkowością. Dlaczego? Ponieważ główna bohaterka myśli bardzo trzeźwo i na tyle inteligentnie, że jest w stanie sama o siebie zadbać.

Najbardziej jednak podoba mi się okładka, a szczególnie tatuaż na ramieniu postaci. Myślę, że ta książka jest  chociaż w najmniejszej części, cząstką każdej kobiety.

Ocena: 9/10